Als kind keek ik vol fascinatie naar oudere mensen. Hun ogen straalden zoveel wijsheid uit, en hun rimpels waren een landkaart van hun levensverhaal. Ik kon niet wachten tot het mij ook zou overkomen. In mijn kinderlijke verbeelding zag ik mezelf als een oude, wijze vrouw – iemand naar wie anderen zouden luisteren, wiens woorden…
© Vika_Glitter In een volle trein, een vergadering, op het schoolplein: huilen in het openbaar voelt vaak als iets dat we koste wat kost moeten vermijden. We slikken tranen in, zetten een glimlach op, ademen diep in en zeggen: “ik ben oké.” Want huilen doe je maar thuis. En als je een man bent, het…